Шмат гадоў назад д'ябл вырашыў прадаць усе прылады свайго рамяства. Ён акуратна выставіў іх у шкляной вітрыне на ўсеагульны агляд. Што гэта была за калекцыя! Тут быў бліскучы кінжал Зайздрасці, а побач з ім красаваўся молат Гневу. На іншай паліцы ляжаў лук "Страсці", а побач з ім маляўніча змесцаваліся атручаныя стрэлы Чревоугодзя, Пажадлівасці і Рэўнасці. На асобным стэндзе быў выстаўлены велізарны набор сетак Хлусні. Яшчэ там былі прылады Засмучэнні, Срэбралюбства і Нянавісці. Усе яны былі выдатна прадстаўлены і забяспечаны цэтлікамі з назвай і коштам. А на самай прыгожай паліцы, асобна ад усіх астатніх прылад, ляжаў маленькі, мізэрны і даволі патрапаны з выгляду драўляны клінок, на якім вісеў цэтлік "Гонар". На здзіўленне, кошт гэтай прылады была вышэй, чым усіх астатніх разам узятых. Адзін мінак спытаў диавола, чаму ён так дорага шануе гэты дзіўны клінок, і ён адказаў:
- Я сапраўды шаную яго вышэй усіх, таму што гэта адзіная прылада ў маім арсенале, на які я магу пакласціся, калі ўсе астатнія апынуцца нямоглымі. І ён з пяшчотай пагладзіў драўляны клінок.
Калі мне атрымоўваецца ўбіць гэты клінок у галаву чалавека, – працягваў диавол, – ён адкрывае дзверы і для ўсіх астатніх прылад.